روزهای بچگی،وقتی ماه رو از حیاط خونه پدربزرگ نگاه می کردم،چقدر زیبا بود...
چقدر نزدیک بود...
انگار منتظر بود تا دست دراز کنی و بگیریش.
از میون شاخه های درخت انار،
یا توی حوض آبی رنگ ِ وسط ِحیاط...
امروز ولی چقدر دوره.
خیلی وقتها نیستش.
گاهی هم خودش رو نشون می ده،
 و باز چقدر دوره.
.
.
.
آرزوهای من ،مثل "ماه" می مونن...